jueves, 25 de marzo de 2010

Xavier Carro e Xesus Varela Rivas tamén opinan




 
A RETIRADA DO VETO DE ASTANO
 
XAVIER CARRO GARROTE (*)
 




A retirada do veto sobre Astano configúrase como un elemento cargado de simbolismo. Nel reúnense tódolos reproches, xustos namaioría dos casos, á reconversión dos anos oitenta que tan fondo dor causou na sociedade de Ferrolterra. Nel susténtanse posicións de diversas forzas políticas que atoparon neste elemento unha xustificación ás súas propias carencias e que viviron durante décadas alimentando o odio ou o resentimento ó Estado e ó Partido Socialista sen por en marcha dende as distintas responsabilidades de goberno que tamén ostentaron iniciativa algunha para sacar a Ferrolterra da crise. 

Dende que no 2004 fun por primeira vez candidato e logo deputado sempre falei claro sobre este proceso de Reconversión Industrial, sempre dixen que foi nefasto, precipitado e sobre todo sen compensacións claras e tanxibles. Sempre dixen que tanto o PSOE estatal como o local víronse desbordados pola situación e non conseguiron converter aquel proceso nunha oportunidade de cambio e desenvolvemento. Non era fácil, na calle estaban tódolos días milleiros de persoas sen perspectivas de futuro claras, e obviamente o prioritario foi resolver este grave problema perdendo un tempo precioso para deseñar un novo modelo de desenvolvemento para a comarca que tivo que esperar décadas. Ademais entrounos a febre da “terciarización da economía” e baixo esa máxima detestouse todo o relacionado có sector industrial e pensamos que o futuro pasaba polo sector servizos, sen respostar á pregunta de a quen prestaremos servizos si ninguén produce nada?

Toda esta historia e os sentimentos que produce en varias xeracións dos nosos concidadáns condénsanse na retirada do veto de Astano, de tal maneira que dicir que si á retirada e dicir que non a aquela reconversión e protestar e revolverse contra o máis escuro da nosa historia recente.
É por isto que entendo perfectamente as razóns de Rumbo 21 e creo que conectan con este sentimento cidadán. Pero non se trata do guión dunha película ou dunha novela, trátase dunha iniciativa lexislativa popular que se pretende converter en lei, e dende ese punto de vista hai que analizala.

En primeiro lugar, cabe destacar a inutilidade xurídica do texto que se propón, que está cargado de voluntarismo pero que resulta inaplicable dado o reparto de competencias, xa non có Estado, senón coa Unión Europea.
Non poido compartir unha iniciativa que se afasta da realidade, que volve a vista ó pasado para conducirnos a repetir os erros en vez de apostar pola diversificación e internacionalización dun tecido empresarial cada vez máis diverso e competente, non recoñece os efectos positivos do acordo do 2004 que nos está permitindo manter unha carga de traballo moi importante na Ría de Ferrol, especialmente na consolidación do sector de reparacións, e que sobre todo esquece o fundamental, o sector naval civil privado en Europa, e en España, está en clara recesión xa dende fai décadas con peches ou suspensións de pagos de asteleiros especialmente no ano pasado.
Tentemos facer como nas comprobacións matemáticas e fagámonos algunhas preguntas: Si o sector naval civil é un gran negocio, porque hai outros asteleiros da Ría pechados? 

Por que non hai unha morea de propostas de inversores para comprar as instalacións e poñerse a producir barcos a toda presa? Por que están pechando asteleiros en España como Juliana ou Sestao? Por que UGT, CCOO ou a propia AIPF non apoian esta iniciativa? Finalmente, dicir que respecto profundamente o traballo de Rumbo 21 pero non comparto o seu contido nin estarei na mobilización, estarei ó lado dos traballadores, có meu sindicato e cós que comparten obxectivos con el. Insistindo no caracter público dos asteleiros de Navantia e traballando para contratar nova carga de traballo para o futuro.
(*) Xavier Carro Garrote é deputado no Congreso polo PSdeG-PSOE








 
 
¿POR QUÉ ESTA DIVISIÓN?
JESÚS VARELA RIVAS
 

Si como tantas y tantas veces se dijo, por parte de todas las organizaciones, las políticas, sindicales, empresariales…etc. que Ferrol es lo importante, ¿cómo es posible no conseguir la unidad de acción para algo que pide el levantamiento del veto que tiene Astano?
Lo que está en juego es ni más ni menos que el futuro de nuestra comarca, e independientemente de las diferentes opiniones que pueda haber, en Ferrolterra todos debemos de intentar que la convocatoria de mañana sea un éxito, por que lo único que se persigue con ella es lograr mejorar nuestra situación socioeconómica. Dicen CCOO y la UGT que llevan años y años peleando por Astano en particular y por el conjunto de los trabajadores de estas comarcas en general, ¿y quién lo puso en duda?. Esa, en este caso concreto, no es la cuestión, porque eso nunca se cuestionó por parte de nadie ni fue, en ningún momento, motivo de discusión.
La realidad que vivimos en estas comarcas en niveles de desempleo hace que sintamos la necesidad de exigir de quienes se comprometieron con Astano que cumplan sus promesas, y en esta demanda en ningún momento se exigió, ni se exige, que el futuro del astillero tenga que ser público, privado o mixto, por lo tanto y por si alguien todavía tiene dudas, lo que Rumbo 21 pide, es que se haga todo lo posible y que se haga ya, por parte del Gobierno de España, para iniciar las negociaciones pertinentes con la Unión Europea de cara al levantamiento del veto que pesa sobre el astillero.

Desde Rumbo 21 se tiene la convicción de que lo que se demanda es de lo más racional, y por eso se denuncia la infrautilización a que esta sometido el astillero de Fene, mientras las listas del paro crecen y crecen de forma incesante a nuestro alrededor. Por ello, y como muestra de responsabilidad ciudadana, una vez más, se vuelve a pedir reflexión en todos aquellos que de una u otra manera, no tuvieron a bien -hasta este momento- sumarse a apoyar públicamente la manifestación convocada para mañana.
¿Recuerdan los 4.000 puestos de trabajo que iba a generar la Asociación Impulsora del Plan Ferrol? Porque más allá de 4.000 nuevos empleos, lo que sí tenemos en estos momentos en nuestras tres comarcas son 4.000 parados más. 

Lo que en su momento se firmó para Astano puede que fuese lo menos malo, pero de aquel entonces a hoy las circunstancias cambiaron, y cambiaron mucho. Por lo tanto, a nadie debe de extrañarle que se pida la renegociación de lo pactado. No podemos ni debemos de caminar por separado en cuestiones tan sumamente importantes, y luego, lamentarnos de que a Ferrol nadie le hace caso.
La situación real de Ferrolterra es complicada, y si no, fijémonos en estos datos, que son la realidad de nuestras tres comarcas, y luego digámonos, a nosotros mismos, si la manifestación de mañana no está más que justificada. 

Metalúrgica del Atlántico: De 120 trabajadores quedan 52 y estos, con un ERE de suspensión.Talleres Cachaza: Cierre de empresa después de 50 años de actividad. Aceriusa: Cierre con despido de 45 trabajadores. Remonsa: De 68 trabajadores quedan 18. Inclima: De 40 trabajadores quedan 12. Barlovento: Cierre con despido de 48 trabajadores. Acerías As Pontes: Cierre con despido de 42 trabajadores. Megasider: Quedaron 27 trabajadores después de despedir a la mitad de su personal. Megasa: Con un ERE que afecta a más del 80% de su cuadro de personal. Poligal: Amenaza con un ERE que afectaría a 120 de los 180 trabajadores. Eshor: De más de 350 trabajadores, quedan 150. LM Composites: Cerró dejando a 90 trabajadores en la calle. Gamesa: De más de 700 trabajadores quedan 300.
Y así, desgraciadamente, podríamos continuar hasta confeccionar una lista que verdaderamente se haría interminable, y ante este panorama en Ferrolterra no nos queda otra que la unidad si queremos que a esta comarca la tomen en consideración. Rumbo 21 ya hizo lo que honradamente podía hacer. Ahora sólo resta que la climatología sea su aliada para que entre todos y unidos, podamos conseguir lo que en justicia nunca nos debieron de arrebatar.

2 comentarios:

Alberto G. dijo...

Parabéns coma sempre amigos polo traballo. Utilizo moitas das vosas ligazóns no grupo de Rumbo 21 que fixemos no facebook.

Saúdos e nos vemos mañá

administrador dijo...

Hai que tentar que non chegue a indiferencia ,o desánimo, a apatía ,sobre a recuperación do estaleiro, que é o que queren algúns.
Pra iso,é moi importante que as redes sociais,foros e máis blogs manteñan vivo este debate,tamén que isos 1700 seguidores do facebook divulguen a mensaxe.
Un saúdo e ata mañan.