Ferrolterra ven sufrindo un grave
deterioro económico e social dende hai máis de 25 anos. Todo comezou
coa primeira reconversión imposta dende a UE en 1984. No ideario
colectivo dos ferrolterráns maiores de 50 anos permanece aínda nidia a
puxanza, a mobilidade social, o dinamismo, a alegría de vivir que nos
enchoupaba naquela altura.
Aínda que é certo que os
estaleiros españois non eran en xeral competitivos impúxose dende a UE
como condición, entre outras lesivas para o noso país, a redución da
capacidade produtiva a Astano, impedíndolle construír buques, malia ser o
estaleiro público civil con maiores éxitos tecnolóxicos e menores
resultados negativos en termos relativos. O impacto social foi
gravísimo. O desconcerto e o pesimismo ficou impreso dende entón no
carácter dunha grande parte dos ferrolterráns, malia que Bazán seguía
viva, aínda que cada vez con menor capacidade de xeración de emprego.
A cidade e a súa contorna
dependían naquela altura case exclusivamente do naval. Non había nin un
só polígono industrial, non había autoestrada, non tíñamos porto
exterior e o ferrocarril entraba na cidade, como agora, por unha liña
propia do século XIX. Non tíñamos tampouco hospitais públicos de
calidade nin campus universitario.
Os distintos programas de axuda e
institucións creadas para recolocar a parte dos excedentes de Astano no
proceso da mentireiramente chamada reconversión foron un fracaso porque
non podía ter outro fin. A maioría dos investidores que acudiron aos
distintos programas de incentivos non eran outra cousa que ou iluminados
inocentes sen experiencia empresarial solvente, ou aventureiros e
especuladores caza subvencións. Ferrolterra está nunha esquina do mapa
cunha posición marxinal nos tráficos terrestres e carecía de incentivos
de localización, infraestruturas, servizos avanzados, man de obra
cualificada fóra do naval, etc. Os que viñeron de fóra fixérono sobre
todo atraídos polos substanciosos incentivos e ao pouco tempo a maioría
entraron en problemas e desapareceron ou están con graves ameazas. Sei
do que falo porque vivín na miña propia experiencia ese proceso.
Durante os anos noventa e os
primeiros deste século Ferrolterra tivo un grande avance. Chegou a
autoestrada, construíuse o porto exterior, polígonos industriais,
consolidáronse a Universidade e o complexo hospitalario do Marcide. Na
construción naval Astano entrou con problemas e acabou consolidando a
súa posición no esixente eido offshore e Bazán, rebautizada como Izar,
acadou os seus mellores anos de actividade cos contratos para as armadas
norueguesa e australiana. Cobrou novo pulo o sector auxiliar da
construción naval que acometeu ademais estratexias de diversificación de
negocio e entrada en novos mercados. No ano 2005, o estaleiro de Fene,
malia ter desenrolado con éxito produtos propios con boas previsións de
negocio sofre un segundo proceso de axuste que elimina case toda a súa
plantilla e proporciona un novo golpe ás auxiliares que malia todo son
quén de superar este novo trauma procurando actividade fóra. Case todo o
novo tecido industrial creado con axudas públicas sen relación coa
industria naval pechou, ou está a pasar por graves problemas.
O pasado tennos ensinado que só a
industria naval permanece en Ferrolterra. Os estaleiros e a súa
industria auxiliar é o noso. É o que sabemos facer e só precisa dunha
reorientación e dun novo impulso político. Temos as infraestruturas os
medios e o coñecemento, está aberta a colaboración cada vez máis intensa
coa Universidade... Quedan cousas por facer, mellorar a capacidade de
xestión, aumentar a produtividade, conseguir unha reorganización de
Navantia a través dunha estrutura matricial territorializada, aumentar a
unión entre auxiliares e principal e entre os sindicatos e o
empresariado, avanzar no convencemento de que a posta en común de
información e a colaboración é sempre mellor que a confrontación como
vía de solucionar conflitos.
O sector naval ten futuro. Os
nosos competidores franceses, daneses, holandeses, alemáns sábeno. Están
a levar os nosos profesionais cualificados, os soldadores, os
enxeñeiros que saen das nosas escolas. Os ferrolterráns temos dereito a
ser partícipes del pero neste intre só nos poden abrir as portas do
futuro os políticos. Teñen que remover os atrancos, principalmente os
financeiros diante da UE. A industria naval, como sector estratéxico
non pode aturar custes de financiamento superiores á súa rendibilidade e
posibles axudas gobernamentais vía xuros non poden ser consideradas
ilegais. Temos que esixir a construción xa dun novo dique con capacidade
para atender as necesidades dos operadores do mercado gaseiro e esixir a
retirada do veto a calquera caste de construción civil no estaleiro de
Fene e, se non fora posible a curto prazo, temos que comezar a preparar
infraestruturas e persoal para operar nos eidos de futuro a partires de
2015.
A construción naval civil no eido
offshore e as reparacións e seguir a loitar por novos contratos
militares no ámbito internacional. Se así o facemos teremos conquistado o
futuro sendo fieis ao noso pasado. Esa é a única forma de facelo con
seriedade.
2 comentarios:
Nesta nosa Galicia, salvando raras excepcións, non existe clase política senón un colectivo de impresentables que dependendo da súa localización en goberno ou oposición toman posición a favor ou en contra do sector naval.
Agora o PSOE toma postura electoral esixindo o levantamento do veto cando todos sabemos que o ex - presidente Zapatero non se dignou nin a cursar trámite do asunto ante Europa, e que o ex presidente González foi o artífice da súa desfeita encartándose ás esixencias de intereses foráneos.
O PP que antes das eleccións postulábase con adaíl en defensa do sector, pasados 8 meses de goberno, proceden de idéntico modo negando calquera compromiso sobre os seus contraídos electorais (nin dique, nin levantamento do veto). Saindo por peteneras a través de pantasmagóricos contratos para salvar os resultados electorais
Estes tipexos deberan calibrar os seus pasos, darse conta que todo ten un límite, asumindo que cando un está farto de recibir patadas, o simple rozamento adoita ser detonante do irreversible . Por iso se non teñen solucións ou capacidade de remedio o prudente é que desaparezan do escenario asumindo a súa incompetencia.
Debesen lembrar que os estaleiros fan barcos e que os pallasos actúan no circo, as diferenzas é notoria e non deixa lugar a confusión
Desgraciadamente pp y psoe actuan en gana y siempre electoralmente,se atacan visceralmente cuando se encuentran en la oposición del otro.
Para que cambiar si les siguen votando?.
El veto a Astano lo es a toda la comarca, es una condena para la población,y a uerza de repetir que no se puede quitar,muchos se lo terminan creyendo. el problema será cuando deba caer,porque ese astillero,tiene su futuro sentenciado.
Publicar un comentario